ถ่านชีวภาพ (Biochar) ต่างจากถ่านทั่วไป ในแง่ของจุดมุ่งหมายการนำมาใช้ประโยชน์ คือใช้ประโยชน์จากรูพรุนของถ่านเพื่อการกักเก็บคาร์บอนลงดินและปรับปรุงบำรุงดิน ช่วยระบายอากาศ ดูดยึดธาตุอาหาร เป็นที่อยู่ของจุลินทรีย์ลดความเป็นกรดของดิน การเผาถ่านชีวภาพใช้การเผาแบบไพโรไลซิส [Pyrolysis)คือ การให้ความร้อนกับมวลชีวภาพ (ไม้,เปลือก, ใบ) ในสภาพที่ไม่มีออกซิเจน (หรือมีน้อยมาก) ในการเผาไหม้เพื่อเปลี่ยนมวลชีวภาพให้เป็น ถ่านที่มีคาร์บอนสูง กระบวนการไพโรไลซิส (Pyrolysis) จะได้ก๊าซผสมไฮโดรคาร์บอน ของเหลวคล้ายน้ำมัน กรดอะซิติก อะซิโตน เมทานอล และของแข็งคาร์บอน ซึ่งเรียกว่า ถ่านชีวภาพ (Biochar) มี 2 วิธีหลัก คือ การแยกสลายอย่างช้า (500 °C) ได้ผลผลิตของถ่านชีวภาพมากกว่า 50% แต่จะใช้เวลาหลาย ชั่วโมง การแยกสลายอย่างเร็ว (700 °C) ผลผลิต ที่ได้จะเป็นเชื้อเพลิงเหลว (Bio-oil) 60% แก๊ส สังเคราะห์ (Syngas) 20% และถ่านชีวภาพ 20% ถ่านชีวภาพมีคุณสมบัติที่เหมาะกับการปรับปรุงดิน ที่สำคัดคือ รูพรุนที่ผิวถ่าน ซึ่งทำให้ถ่านชีวภาพสามารถกักเก็บน้ำและธาตุอาหารรวมทั้งเป็นที่อยู่ของจุลินทรีย์ดินที่เป็นประโยชน์