ความเป็นมาภูมิปัญญา “การปลูกข้าวต้นเดียว” ระบบการปลูกข้าวต้นเดียวเริ่มพัฒนาขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2504-2538 โดยนายอองรี เดอ โลลานีกับเกษตรกรในมาดากัสการ์ เรียกว่า “การปลูกข้าวแบบมาลากาซี” ต่อมาขยายไปประเทศต่าง ๆ เช่น อินโดนีเซีย กัมพูชา ฟิลิปปินส์ และไทยเป็นต้น ในประเทศไทย เมื่อปีพ.ศ. 2547 สถาบันแมคเคนเพื่อฟื้นฟูสภาพ จังหวัดเชียงใหม่ โดยอาจารย์เคล้าซ์ ปรินซ์ ส่งเสริมให้เกษตรกรที่จังหวัดเชียงใหม่ และเชียงราย ปัจจุบันได้ขยายไปหลายจังหวัด เช่น น่าน สุรินทร์ อุบลราชธานี ยโสธร สุพรรณบุรี นครราชสีมา เป้าหมายของการปลูกข้าวต้นเดียวของแต่ละพื้นที่นั้นโดยภาพรวมแล้วแบ่งเป้าหมายออกเป็น 2 เป้าหมายใหญ่คือการลดต้นทุนการผลิตรวมถึงเพื่อเพิ่มผลผลิตในนาข้าวให้กว้างมากขึ้นซึ่งเป้าหมายนี้นับเป็นเป้าหมายหลักร่วมกันของทุกเครือข่าย ซึ่งเทคนิคการปลูกข้าวต้นเดียวนั้นเป็นเทคนิคที่สามารถช่วยลดในเรื่องของเมล็ดพันข้าวที่ใช้ปลูก ลดปริมาณน้้าที่ใช้ รวมถึงการลดแรงงานที่ใช้ในการเพาะกล้า สามารถดูแลต้นข้าวในนาได้สะดวกมากขึ้นและยังสามารถเพิ่มผลผลิตขึ้นจากเดิมอีกด้วย ส่วนเป้าหมายอีกข้อหนึ่งคือเพื่อเป็นการช่วยคัดเลือกเมล็ดพันธุ์และผลิตเมล็ดพันธุ์ข้าว ที่มีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น

ที่มา : ข้อมูลเทคโนโลยีจากหมู่บ้านเพื่อการขยายเมล็ดพันธุ์ข้าว